Terwijl ik bedenk wat ik de afgelopen week allemaal heb meegemaakt, luister ik naar een nummer van Ryan Adams. Het refrein begint met de woorden ‘where do you go when you're lonely'. Voor sommigen zal dat de slijterij zijn maar de drank lijkt hier onbetaalbaar dus dat is niet de meest voor de handliggende optie.

Nee, ik heb me nog niet eenzaam gevoeld hier maar het eerste wat door mijn hoofd schiet -met de vernietigende werking van een shotgun, die de bewakers van banken en juweliers hier bij zich dragen- is thuis. Nou heb je in studenten termen thuis en thuis-thuis maar zoals ik aangaf had ik het wel naar mijn zin op die oude flat. Ik voelde mij er ondanks de ‘slechte' buurt wel thuis. De mensen van de eetstalletjes, de mini-market, de oude man bij de ingang van de flat en een aantal bewoners kenden me inmiddels en iedereen groette je en was aardig. Ik heb me slechts een keer ‘niet op mijn gemak gevoeld'. Dat was toen ik bij een foodstall wachtte op mijn eten. Een kerel werd iets te nieuwsgierig en vroeg door naar mijn appartement nummer. Waarop ik loog; ‘don't know, just walk straight to it'. Toen hij suggereerde dat ik een ‘nice view' moest hebben, ik dat alleen maar kon bevestigen, besloot ik maar voor de optie ‘meenemen'. Maar de inmiddels vertrouwde omgeving was niet het enige, thuis-thuis was ik wanneer ik mijn laptop aanzette, mijn eigen muziek kon luisteren en het allerbelangrijkste contact kon hebben met vrienden en familie.

Ondertussen ben ik verhuisd. Binnen 5 minuten sta ik in de Carrefour, een Megawinkel met naast etenswaren letterlijk alles wat je kunt bedenken. Een soort Franse super marché, alleen dan meer gericht op non-food. Niet bezorgd, food is hier genoeg..op de benedenverdieping vind je naast de (lokaal zeer populaire) Kentucky Fried Chicken nog diverse andere eetgelegenheden. En ook op de bovenverdieping als je langs de kassa bent kun je er niet omheen. Op de hoek tegenover de Carrefour zit een Chinese foodstall ter grote van een voetbalveld. Hoewel ik van dat eten niet zoveel moet hebben, zitten er in de buurt (zoals altijd) nog genoeg andere eettentjes waar je wel je lol op kunt. De flat is splinternieuw, heeft een zwembad op de derde verdieping met daarnaast een sportzaaltje en overal groene beplanting. Beneden loopt beveiliging rond..overdreven veel zelfs.

Toch voel ik me niet thuis in deze nieuwe, veilige en ‘convenient' omgeving. De Chinese mensen die deze buurt massaal bevolken lijken zich op een andere planeet te begeven. Anders dan de voornamelijk Indiase mensen uit mijn oude buurt. Het komt misschien ook omdat deze buurt gelijk aan de grote weg zit. Het andere is meer een uithoekje waar iedereen elkaar kent en waar ipv bewakers een soort sociale controle heerst. De flat doet ondanks de groene beplanting kil aan.
Binnen mijn appartement zijn zes kamers, een washok en een hok met douche en toilet. Alles is compleet leeg. Er ligt nog geen rol wc-papier bij het toilet. Er hangt alleen wat te drogen in het washok waar iemand een handwas heeft gedaan. Zo te zien zonder resultaat. Een keuken is er niet maar die heb je hier niet nodig. De nieuwe lege ruimten doen niet alleen kil aan, maar versterken ook nog eens het lawaai dat je buiten de deur hoort. De dunne systeemwandjes functioneren daarbij als prima geluiddragers.
Mijn kamer is gebouwd binnen de ruimte die waarschijnlijk bedoeld was als woonkamer. De kamer is klein (vooral omdat het 2 persoonsbed de helft in beslag neemt), er zijn geen ramen. Nou ja, behalve dan het dichtgeschroefde schuifraam met het fel groene bloemetjes gordijn ervoor dat op de hal kijkt. Het raam moet kennelijk het gevoel geven dat je naar buiten kunt kijken. Maar om dat te bereiken kun je net zo goed een gordijn aan de muur hangen zonder daadwerkelijk de moeite te nemen om een raam te plaatsen. Het gordijn kan (net als het raam) niet open en al kon het, dan deed ik het niet. Ik begrijp inmiddels ook hoe mensen met claustrofobie zich moeten voelen, want de muren komen op me af. Ik kan de muziek amper aanzetten, willen de buren er niet van mee hoeven te genieten. Gezellig zijn die trouwens ook niet. Tot nu toe heb ik pas 1 huisgenoot gezien. Hij sprak geen Engels, en wilde het liefst zo snel mogelijk naar zijn kamer. Ik dénk dat we hier momenteel met 4 mensen verblijven.
Tot slot heb ik geen internet om wat afleiding te zoeken of om met vrienden te chatten. Ik zal de overige zaken waaronder; Hét stopcontact, de chinook aan het plafond en het feit dat ik zelf een spiegel, klaptafel en eventueel stoel moet kopen maar niet verder toelichten.

De mensen van mijn werk vinden deze plek echter erg ‘convenient' en mooi mede vanwege de nieuwigheid en de voorzieningen in de buurt. Veel beter dan dat andere. De Chinees/Maleise eigenaresse die ook geen woord Engels spreekt meende ik bij de rondleiding de opmerking ‘verry feng-sui' te horen maken......Feng-sui mn reet, de energie die door dit flatgebouw loopt beperkt zelfs het bereik van mijn telefoon. Voor mij is het een plek die elke vorm van denkvermogen en creativiteit onmogelijk maakt. Het enige wat feng-sui is, is het aantal bussen dat vanaf hier vertrekt en dat is ook gelijk de reden waarom ik moest verhuizen...Het feit dat ik (nog steeds) way-up in het noorden van de stad woon en zover mogelijk van het centrum (laat staan de parken in het zuid-westen van de stad) verwijderd ben maakt het er niet echt veel beter op. Even lekker de deur uit om te ontsnappen aan de kamer of buurt zit er niet echt in...Ik voel me hier nog niet thuis, laat staan thuis-thuis.

Gelukkig kan ik komende week van kamer veranderen. Als ik zelf 100 ringgit (pakweg 21 euro) per maand bijleg kan ik de nog leegstaande kamer tegenover die van mij nemen. Die heeft in elk geval dikke muren die het geluid wat dempen en een raam dat -jawel- naar buiten kijkt. Ook probeert Shino een Chinees/Japanse Collega voor me uit te zoeken of ik een internet aansluiting kan krijgen voor 4 tot max. 6 maanden.

- Happy Hour -
Suresh (een Indiase collega) had besloten om me wat van de stad te laten zien en me mee te nemen voor ‘happy hour'. Hij heeft me vrijdag eerst meegenomen naar Bukit Bintang, het toeristische uitgaansgedeelte van de stad. Het doet me denken aan Amerika met Times Square in Manhattan als grootste inspiratiebron. Met zijn grote bill-boards, lichtjes en plaatsen als Planet Hollywood. Even verderop zit dan ook een groot hotel dat de naam Times Square draagt en een groot warenhuis herbergt. Ook plaatsen als China-Town, de Petronas Towers en de KL-Tower zitten in de buurt. Nadat we gegeten hebben rijden we naar Bangsar. Een buurt wat vroeger hét uitgaanscentrum was onder de lokale bevolking. Nu is het half uitgestorven. We rijden door naar Seri Hartamas, een uitgaanscentrum waar het wel volop bruist. Het is happy hour en we bestellen een kan bier. Nou ja, kan...er gaan ongeveer 6 kabouterbiertjes uit en het kost maar liefst 53 ringgit. Bijna 12 euro voor 6 mini glaasjes en dat tijdens happy hour. De drank is hier dus echt duur. Na het happy hour besluiten we naar huis te gaan. Suresh moet ook nog rijden dus meer drinken lijkt me vanwege het geld en de veiligheid sowieso niet echt verstandig. Rond een uur of 1 komen we tuis. Ik blijf bij hem op de bank slapen want als hij me eerst naar huis moet brengen en daarna zelf nog terug moet, is hij 2 uur verder. De hele avond hebben we het over het werk, cultuurverschillen en politiek gehad. Thuisgekomen praatten we nog door, even later samen met een huisgenoot van hem. Rond een uur of half 5 gaan we slapen want de volgende dag moeten we er weer om 7 uur uit.

- Politieke situatie -
Zoals jullie op sommige foto's al hadden gezien zaten er verkiezingen aan te komen. En ‘belangrijke' want de zittende regering heeft dit jaar voor het eerst meer zetels ter beschikking gesteld aan de oppositie. Zaterdag konden de mensen stemmen. Uit de gesprekken met Suresh en zijn huisgenoot is me het een en ander wel duidelijk geworden. Onder andere dat het dus inderdaad een sch(r)ijndemocratie is. De verwachting is dat de oppositie zoveel stemmen behaalt dat er te weinig zetels beschikbaar zullen zijn. Dat klinkt vreemd maar de zittende regering heeft dus letterlijk een meerderheid van de zetels tot haar beschikking en de oppositie maakt dus eigenlijk bij voorbaat al geen kans om zich in de toekomst echt te verzetten tegen de plannen van de regering. Daarnaast wordt me duidelijk dat er veel corruptie is en dat veel mensen geld hebben gekregen om op de regeringspartij te stemmen. Een aantal mensen die voor de oppositie zijn, nemen niet eens de moeite om zich te registreren en hun stem uit te brengen. Ten eerste heeft het toch geen nut en ten tweede krijg ik de indruk dat het feit dat ze geregistreerd staan angst in boezemt. Angst om hun laatste rechten te verliezen (Ik weet niet of ik het al had opgemerkt maar Indiërs, Chinezen en Maleiers hebben niet allemaal dezelfde rechten). Voor nu leven ze zonder problemen naast elkaar en kan iedereen lekker doen waar hij zin in heeft. Waarom een risico nemen als stemmen toch geen nut heeft? De huisgenoot van Suresh is Maleier en heeft dus meer rechten, maar ook hij wil niet stemmen. Want, waarom wordt hij speciaal behandelt terwijl hij niks meer of minder is. Gelukkig is dat een denkbeeld dat steeds meer mensen vertonen. En voor veel mensen ook een van de redenen om op de oppositie te stemmen. Toch heeft de regering mensen als Suresh en zn huisgenoot, precies waar ze hen wil hebben. Zolang ze niet voor hun rechten opkomen, kan de regering lekker haar gang gaan en hebben de westerse landen of de mensenrechtenorganisaties ook niets te zeuren. Kat in het bakkie dus.

- Orang Asli -
Ook de Orang Asli hebben volgens de grondwet niet dezelfde rechten als Maleiers. De Orang Asli zijn de Aboriginals van Maleisie zeg maar.Ze hebben in het verleden hun rechten niet opgeeist. Met de plotselinge machthebbers wilden ze niets van doen hebben. Dit heeft ze zelfs de titel ‘oorspronkelijke bevolking' gekost. De regering probeert ze systematisch ‘uit te roeien'. Dit gebeurt door complete dorpen te verplaatsen die op stukken grond staan die de regering ‘plotseling' nodig heeft. De regering bouwt nieuwe dorpen voor de Orang Asli met daarin een moskee, een schooltje waar de hendel en zwendel van de regering wordt gepropageerd en de jeugd verleidt wordt om geld te komen verdienen in één van de fabrieken. Twee generaties later en de oorspronkelijke Orang Asli betaan niet meer. Niemand die nog kan zeuren. De regering valt niets te verwijten, die hebben deze arme mensen die niks hadden, geholpen daar waar ze konden. Men heeft voor onderdak, scholing en een toekomst gezorgd, wat wil men nou nog meer?

Van de week bracht Suresh een projectje van hem ter sprake. Hij was samen met een vriend een keer bij de Orang Asli geweest en besloot dat ze wel wat hulp konden gebruiken. Hij besefte dat deze mensen nog minder rechten hadden dan hijzelf. Hij heeft vrienden en collega's gemaild over zijn plannen om spullen in te zamelen en die daar naartoe te brengen. Het bleek een groot succes en hij heeft inmiddels aardig wat spullen verzameld. 13 april gaat hij samen met wat vrienden en collega's naar het dorp toe om voor de tweede keer spullen te brengen en ik mag mee. Sterker nog: hij gaat aankomend weekend al en dan kan ik ook mee. Dat is op zich wel supergaaf omdat ik niet als toerist zo'n dorp bezoek en een show krijg opgevoerd. Ik zie ze in hun ‘oorspronkelijke' staat.
Ook de regeringspartij doet trouwens aan dit soort vrijgevigheid. Echter wel met een boel banners, vlaggen en camera's erbij en in de periode zo vlak voor de verkiezingen...

Ik ben er nog niet over uit of het helpen van de Orang Asli nou juist goed of slecht is. Helpen ze de regering zo niet alleen maar? Ik ga proberen Suresh in contact te brengen met een man die voor de rechten van de Orang Asli strijdt. Ik heb over hem gelezen in het boek ‘Sprong van de Maleise tijger' van Brigitte Ars...misschien kan ik met haar in contact komen. Een beetje organisatie kan geen kwaad denk ik.

- ‘Werk' -
Op het werk begin ik me aardig op mijn plek te voelen. Ik begin steeds meer mensen te kennen en heb inmiddels mn bureau aardig ingericht. Dat komt mede omdat ik nog weinig werkzaamheden te verrichten heb. Mijn stagebegeleider komt woensdag pas weer...die is dan anderhalve week weggeweest. Ik moet met hem mijn stageopzet en stageopdracht bespreken. Probleem is echter dat hij over een week ofzo voorgoed vertrekt en dat het nog maar de vraag is wie daarna mijn begeleider wordt. So far, no good dus...afwachten maar.
Van een van mijn mogelijk toekomstige stagebegeleidster heb ik te horen gekregen dat ik ook op haar afdeling wat werkzaamheden kan gaan verrichten. En ze heeft me wat vertaal werk gegeven, mocht ik me soms gaan vervelen.
Verder ga ik met een collega binnenkort naar Port Klang, een havenstad dicht bij Kuala Lumpur. Ik moet haar geloof ik assisteren bij de ontvangst van cliënten die daar arriveren met een groot cruiseschip.

Aangezien ik na mijn stage zelf ook nog een rondreis wil maken door Maleisie en Borneo, is het misschien een idee om dat als oefening te gebruiken. Ik stel dan zelf de reis samen, maak een reisbeschrijving en een prijsopgaaf. Dat zou wel geinig zijn...weet ik gelijk wat het gaat kosten en is mn planning ook zo goed als rond. Ik zal het eens voorstellen, zodra ik me begin te vervelen.

- Sight Seeing -
Uiteraard ga ik me hier niet zitten vervelen. Ook tijdens mijn stage wil ik het een en ander gaan bezichtigen. Vorige week had Zeinep -uit Centraal Rusland- me al meegenomen naar een behoorlijk luxe gebouw van zo'n 135 meter hoog. Het ministerie van toerisme. We moesten er een brief afleveren en zo kon ik gelijk het gebouw met daarin ook een vvv-kantoor bezichtigen. Afgelopen vrijdag heeft Suresh me dus het een en ander laten zien.
Maandag hebben Shirley en een andere collega van de afdeling Marketing me meegenomen naar een drietal Batik winkels, de Selangor Culture Club en naar Batu Caves.

Batik is handgeschilderde stof. Ik kon bij de eerste winkel 2 stukjes gratis uitzoeken als presentje. Het zijn reststukjes die normaal 20 ringgit per stuk moeten opbrengen. Voor de dames prima als sjaaltje te gebruiken. Ha, nu heb ik vast een mooi origineel cadeautje voor mn zusje en een verlaat verjaardagscadeautje voor Winters. Daar kom ik mooi goedkoop vanaf....haha, nee hoor geintje. Ik zal er nog wel iets bij halen.

Batu Caves is een heilige plek voor Indiers. Tijdens Deepavali gaan gelovigen hiernaartoe om zich met voorwerpen te laten doorboren en compleet in trance de trappen naar de tempel te bestijgen...Dat hebben wij dus even niet gedaan. Er was geen tijd om al die speren en bende in te brengen, Mayflower wachtte op ons.
Ik dacht dat Batu Caves net buiten de stad lag, volop in de natuur, maar dat is dus niet zo. Batu caves ligt gelijk aan de drukke weg. Het lijkt zelfs gelijk aan Kuala Lumpur te grenzen. Toch is dat niet helemaal waar, ergens tussen de bebouwing en wegen door ligt namelijk de grens van Kuala Lumpur. Batu Caves bevindt zich in de deelstaat Selangor, evenals de Batik Stores en zoals de naam al doet vermoeden; de Selangor Culture Club. Dit laatste is een soort overdekt megaterras met langszij een buffet en vooraan een podium waarop dagelijks twee shows worden opgevoerd. Na tonnetje rond te zijn, wordt de klant nog even door de wellness ruimte geloodst om vervolgens bij de chocolademaker, de chocoladewinkel en de batikwinkel te eindigen.

De komende weken staat er nog genoeg op de agenda. Hieronder een overzichtje:

Zaterdag15 maart:Orang Asli bezoeken
Zondag 23 maart:Formula-1 Sepang
Woensdag 26 maart:Uit eten met collega's
Zaterdag 29 maart: Port Klang, assisteren bij binnenkomst cruiseschip...¿?
Zaterdag 12 april:Orang Asli spullen brengen

Genoeg te doen dus en ik wil in de vrije weekenden ook nog Melakka (oude historische stad), Genting Highlands (entertainment / gok park in de bergen) en misschien naar Taman Negara (nationaal park / beschermd regenwoud). Verder neemt Suresh me in een vrij weekend nog een keer mee naar Seremban. Dat is gelegen ten zuid-oosten van K.L. in de deelstaat Negeri Sembilan. Van daaruit is het ook maar een klein stukje naar Port Dickson, een bekend strand.

Bedankt voor alle reacties zover, leuk dat de meesten van jullie wat van zich laten horen.

Als je de foto's van de Batikstore's en Batu Caves wilt zien kijk dan op: http://picasaweb.google.co.uk/patrickvandewetering/BatikstoresEnBatuCaves

Als je de overige nieuwe foto's wil zien kijk dan in de oude map op: http://picasaweb.google.co.uk/patrickvandewetering/KualaLumpur2502TM0503