Ha, ik ben ondertussen verhuisd. Het duurde even maargoed. De mensen van Human Resource zouden namelijk contact opnemen met de eigenaresse. Vervolgens zou ik het onderling kunnen regelen met mw.‘Feng Sui'. Donderdag nog maar eens checken hoe het er voor stond. Kreeg ik de verontwaardigde vraag waarom ik het zelf niet oploste met haar. Het bedrijf stond immers buiten datgene wat ik onderling met die vrouw regelde. Ja maar...a) ik heb geen telefoonnummer en b) verder dan ‘you balanja mekan?' (jij trakteert eten?) in het Maleis en ‘Feng Sui my ass' in het Chinees kom ik ook niet. Het antwoord lag in de richting van een ‘oh I see'...Weet niet welk licht ze zag en ik zal ook niet zeggen dat mijn stoppen doorsloegen maar mijn lampje was aan vervanging toe.. Ik zit te denken aan een spaarlamp, kost me minder energie.

Zonder aankodiging van HR stond de eigenaresse 's avonds met haar Engelse vriendin voor de deur om de verhuizing en de finaciele kant daarvan (de extra borg en huur) met mij te regelen. Gelukkig was ik net thuis, ik had net zo goed in het zwembad, bij een foodstall of in de supermarkt kunnen zijn.
Goed, dit is in ieder geval een stuk beter. Solid walls, meer ruimte en een raam dat naar buiten kijkt. Als ik uit het raam klim en op het, niet in het bestemmingsplan opgenomen, ‘balkon' van 0.30 x 1.50 mtr ga staan kan ik tot mijn verbazing zelfs Genting Highlands zien liggen in de bergen. Volgens de vriendin van de eigenaresse een uur rijden met de auto. Dat is bijna net zo lang als ik er over doe om van en naar het werk te komen dus dat ligt dichter bij dan ik dacht. Nice! Vlak achter mijn flat ligt een meer met een sidewalk waar scooters gebruik van maken en waar 's ochtends mensen joggen.

Ook ik moest eigenlijk weer eens gaan sporten. Ik had beloofd dat ik afgetraind terug zou komen, dus moest toch maar eens beginnen. Ik had inmiddels een computergestuurde fiets gevonden in het sportzaaltje. Op de fiets naar het werk was namelijk toch niet echt een optie. Ik bedoel, ik hou van een uitdaging maar de hoeveelheid koolmonoxide die ik 's ochtends en 's middags bij de bushalte binnenkreeg, was al wel voldoende om de komende jaren op voort te teren. Elke keer als er een rits verkeer langs komt zie je gewoon een zwarte wolk aan stofdeeltjes op je afkomen. De bussen zijn het ergst. Je kunt er beter inzitten, dan achter fietsen denk ik maar zo. Je hebt hier je eigen leven überhaupt niet altijd in de hand wanneer je deelneemt aan het verkeer en gezien het feit men ook nog eens aan de ‘verkeerde' kant rijdt, is het toch maar beter om het bij de taxi en de bus te houden. Hoe dan ook, ik zat al eens een 5 minuten te fietsen maar het programma bleef steken op het eerste blokje. Harder trappen had ook geen effect. Afgezien van het feit dat die fiets alle kanten op ging en de pedalen on the loose waren...no brakes! Goed zwemmen dan maar. 15 baantjes gezwommen, de lokale spekkies even het goeie voorbeeld gegeven en toen vond ik het zelf ook wel mooi. Volgende keer eerst fitnessen, dan zwemmen. Dit schoot ook niet op, hoewel het voor de eerste keer wel goed voelde.

-Politiek-
Ik weet niet of mijn uitleg in het vorige stuk helemaal klopte. Misschien heb ik het iets te letterlijk genomen wat mij ter ore kwam. Ik kreeg namelijk de indruk dat de regeringspartij tot nu toe meer zetels te verdelen had dan de oppositie. Dat is op zich ook wel zo, maar mogelijk omdat ze simpelweg de grootste partij waren. Wat wel een feit is, is dat ze jarenlang op een oneerlijke manier voor elkaar hebben gekregen dat ze meer dan tweederde van de stemmen kregen. Ook nu zijn er mensen omgekocht maar de oppositie heeft zoals verwacht een belangrijke slag geslagen!... zal rechtvaardigheid eindelijk zegevieren? ‘Southern change come at last' zong Neil Young ooit over het raciale verleden in het zuiden van de VS. Sudden change gonna come at last?... vraag ik me hierbij af. Ik heb mn Che Guevara shirt in ieder geval uit de koffer gehaald. Of de oppositie echter gaat vechten voor rechtvaardigheid is nog maar de vraag. Als ik naar de verhalen van Suresh en zijn ouders luister dan maakt het ze namelijk niets uit. Ze hebben geleerd ermee om te gaan en niet te klagen. Ze vinden het mooi dat zelfs de Maleiers op de oppositie hebben gestemd. Volgens hen moet de regering nu wel inzien dat ze dingen moeten veranderen. Echter gezien het feit de huidige regering nog steeds iets meer dan de helft van de zetels heeft, vraag ik me af of er werkelijk iets gaat veranderen. Als men nu niet voor gelijke rechten vecht, zullen die er mogelijk wel nooit komen. Hieronder een artikel uit de volkskrant dat ik op internet vond:

‘Politieke tsunami' bij Maleisische verkiezingen
Van onze correspondent Michel Maas
gepubliceerd op 10 maart 2008 02:46, bijgewerkt op 10 maart 2008 07:51
Jakarta - De kiezers in Maleisië hebben de Maleisische regering een gevoelige klap toebedeeld. In de parlementsverkiezingen raakte de regeringscoalitie ongeveer zestig zetels kwijt aan de oppositie en behaalde daarmee het slechtste resultaat in veertig jaar. De coalitie hield nog wel genoeg zetels over voor een gewone meerderheid in het parlement, maar de tweederde meerderheid die zij decennia lang had gekoesterd raakte zij kwijt.
Tal van kopstukken uit de regeringscoalitie raakten zaterdag hun parlementszetel kwijt in een politieke veldslag die door een van de regeringskranten ‘een politieke tsunami' werd gedoopt. De Barisan Nasional, het Nationaal Front, regeert Maleisië al sinds de onafhankelijkheid van de Britten in 1957. In 2004 behaalde de coalitie nog 91 procent van het 222 zetels tellende parlement.
Ontevredenheid onder de niet-islamitische minderheden, prijsverhogingen en een achterblijvende economie hebben de kiezers nu massaal in de armen van de oppositie gedreven. De minderheden - hindoes, boeddhisten, sikhs en christenen - voelen zich ongemakkelijk bij de toenemende invloed van de islamitische Maleisiërs, die 60 procent van de bevolking uitmaken. De moslims zouden de Barisan Nasional domineren en Maleisië steeds meer in de richting van een islamitische staat sturen.
De oppositie stijgt van 19 naar 82 zetels, en krijgt daarmee een echte stem in de politiek. De belangrijkste oppositieleider, Anwar Ibrahim, sprak van een ‘beslissend moment' in de geschiedenis van Maleisië. Premier Abdullah Badawi toonde zich aangeslagen. Zijn positie wankelt. Hij ontkende dit weekeinde echter dat hij denkt aan aftreden. Hij zal zich maandag bij de koning melden om een nieuwe regering te vormen.

Voor het oorspronkelijke bericht: http://www.volkskrant.nl/buitenland/article511555.ece/Politieke_tsunami_bij_Maleisische_verkiezingen

-Werk-
Ik heb inmiddels ook met mijn bedrijfsmentor gesproken. Het leuke daarvan is dat ik er niet veel mee op ben geschoten. Zo heb ik nog steeds geen opdracht besproken maar volgens hem was dat ook niet zo'n probleem. Wanneer de tijd daar was had ik immers alle informatie binnen handbereik en ik kon iedereen om hulp vragen wanneer dat nodig mocht zijn. Het kon zelfs in de laatste week nog wel. Nou goed, gelukkig denken ze er makkelijker over dan ikzelf. Maken we een pluspuntje van. Gewoon ergens op tijd beginnen, ff knallen en klaar...hoop ik dan maar. Tweede ‘probleem'; Wie wordt mijn nieuwe bedrijfsmentor. Dat was nog niet bekend maar het invullen van de (tussentijdse) beoordeling dat was nog lang niet aan de orde. Okay, was ik wel met hem eens, dat zou vast wel goed komen. Maar de coaching dan? Nouja ik kon iedereen aanspreken en ze hielpen me wel op weg, dus de werkzaamheden zou ik vanzelf wel onder de knie krijgen. No problemooo! Check. Lekker Aziatisch plannen, gelukkig had ik die eigenschap van mezelf al.

Zover had ik er geen goede hoop in dat de werkzaamheden wel zouden komen. Maar sinds afgelopen week krijg ik van meerdere afdelingen werk aangeboden. Simpele dingen als stickers plakken, folders verpakken en ander promotie materiaal in orde maken voor de dagjesmensen van de cruise.. jeej (heb de dossierkast hier ook al geordend) maar ook wat serieuzer werk.
Van mijn mogelijk nieuwe begeleidster, Shazlin, had ik opdracht gekregen om samen met een collega van mijn afdeling een aanvraag te behandelen. Ik heb nu een reisbeschrijving gemaakt en we zouden samen de prijsopgaaf uitwerken maar ergens is het mis gegaan en nu zit ik weer even niks te doen. Hoe dan ook, zo uit het niks krijg ik nu dus wél oefenmateriaal. God bestaat dus misschien toch. Alleen welke, daar ben ik nog niet helemaal uit. Die van de Indiërs, Chinezen of Maleiers. Hmm, Mohammed is bijna jarig..misschien heeft die iets te vieren. Aan de andere kant had ik al drie dagen een rode bloes aan en rood brengt geluk volgens Chinezen. Nou had ik wel geen reukoffer gebracht maar het zweet van drie dagen zal wel volstaan hebben.
Naast het behandelen van die ene aanvraag ben ik ook gevraagd om 29 maart en (geloof) 8 april te assisteren bij de ontvangst van een groep Duitsers die per cruiseschip arriveren in Port Klang. Ze gaan vervolgens per bus een tour maken naar Melakka of Kuala Lumpur. Ken het exacte schema nog niet maar ik blijf ook overnachten (denk samen met de rest van de bus in een of ander hotel), dus dat is wel geinig. Camera mee en gaan. Studeer danwel niet voor reislijer maar een paar Duitsers de gek aan steken is nooit weg. Bovendien zie ik dan ook eens in de praktijk wat het bedrijf zoal organiseert.
Verder vroeg Shazlin of ik ook op haar afdeling kon bijspringen wanneer dat nodig mocht zijn en ik ga meedraaien op de afdeling reserveringen (o.a. omdat daar twee mensen vertrekken). Wanneer, dat is nog afwachten maar dat zal vast wel ergens binnen nu en 20 weken een keer gebeuren.

Een andere onverwachte wending. Ik dacht er nu, na 5 keer opnieuw mijn planning te hebben opgemaakt, eindelijk uit te zijn met mijn vrije dagen, weekenden en schoolwerkzaamheden. Ik wilde het liefst de eerste 10 weken in de huidige zaterdag shift werken en dan na 10 weken (halverwege) wisselen. Dan kwam ik mooi met vrije dagen uit enzo, moest kunnen. Nou had ik dit enige tijd terug al voorgesteld maar toen werd ik door Human Resource vriendelijk doorverwezen naar mijn stagebegeleider, om het met hem kort te sluiten. Na anderhalve week hem eindelijk gesproken te hebben, krijg ik te horen dat ik vrije dagen e.d. toch echt met personeelszaken moet regelen. Natuurlijk, logisch! Waarom ze mij dan doorsturen weet ik niet maargoed. Teug naar HR. Krijg ik te horen dat ik maar wat moet 'juggelen' met de 5 vrije dagen die ik heb....ja maar...Geen tijd. Damn, shoot!..Oh nee, don't! D'oh...te laat. De shotgun heeft zijn vernietigende werk gedaan. Mn mind is zo aan pieces dat ik alleen nog wazig voor me uit kan kijken. Maargoed ook dat ik nu even niet zeg waar het op staat, mocht ik ooit nog problemen ondervinden binnen het bedrijf dan is HR the place to be! Hoewel ik er net één commando ‘to kill' had gegeven moest ik ze nog even te vriend houden die lemmings. Ik had ze misschien nog nodig voor andere obstakels. Thank God dat ik ervaring had met dit soort tactische ‘mind' games. Anyway, ik ga nu misschien voorstellen om gewoon helemaal van shift te veranderen. Dat ik in deze zit was een soort van iene miene mutten, dus wat boeit het als ik na 1 zaterdag werken van shift verander. Ik moet dan wel een hele day off opofferen om een halve zaterdag vrij te krijgen om naar de Orang Asli te gaan maar dat moet na een beetje ‘juggelen' geen probleem zijn. Noot voor mijn slc-docent: de competentie ‘student kan zich flexibel opstellen' nieuwe content gegeven en volledig meester (voor een cursus interculturele flexibiliteit kan men zich inschrijven bij P.van de Wetering, 062095@nhtv.nl).

-Sight Seeing-
Over Orang Asli gesproken. Afgelopen zaterdag ging dus niet door. De Chief had afgebeld zover ik begreep. Die gasten zijn toch iets meer van deze tijd dan ik had gedacht. Ze verdienen gewoon centjes door o.a. hun waar te verkopen. Had het nagelezen in het boek en ook Suresh had het ergens gementioned op zijn blog. Ze verdienen echter kennelijk ver onder het minimum loon en leven zonder gas en licht zover ik begreep. Hulp konden ze dus misschien toch wel ‘gebruiken'. Ik heb in het boek de naam opgezocht van de persoon die zich inzet voor de Orang Asli. Ook heb ik zijn website gevonden en deze doorgestuurd naar Suresh zodat hij eventueel contact met hem kan opnemen. Ik heb er verder nog niet echt naar gekeken en hij geloof ik ook nog niet. Voordat we die kant opgaan zal ik me er in verdiepen. Mogelijk dat het als apart project op de site kan komen te staan. Daarover later dus meer.

In plaats van naar de Orang Asli ben ik vrijdag eerst een happy hour gaan doen met Suresh en Regina, een andere stageloper. We hebben gegeten op ‘Ming Tien', een gezellig eetpleintje met locals. Daarna zijn we naar ‘ The Curve' geweest. Dit is een soort uitgaanscentrum. Daar hebben we de ‘Laundry Bar' bezocht waar geen zak aan was. Ja, we hadden het met zn drieen wel gezellig. Maar de vatsige couch potatoes met hun gestylde image, die als big pimps mee zaten te rappen op de muziek en waarschijnlijk hun spaarpotje op de kop hadden gezet voor een biertje, vond ik een beetje zielig. Als ik zielig wil zien, dan ga ik wel naar een KFC fabriek waar de kuikentjes massaal halal geslacht worden. Nee Hartemas was leuker. De mensen daar zetten hun spaargeld waarschijnlijk ook om in bier maar gedroegen zich tenminste als nuchtere Brunnepers.

Zaterdag ben ik met Suresh naar een masterclass marketing geweest. Het leek mij een particulier bedrijf dat de classes verzorgd. In totaal zat er een man of 6. Allemaal werkenden die in de weekenden iets bij willen leren. Er zitten bijvoorbeeld ook managers die hun papiertje willen halen en hun kennis willen bijspijkeren. Suresh heeft het geluk dat zijn vader de eigenaar kent, hij kan binnenlopn wanneer hij wil. Bovendien wil hij in de toekomst misschien nog zijn master halen dus de colleges komen sowieso wel van pas. Voor mij is het marketing verhaal herhaling maar het is wel interessant om te zien hoe dat hier gaat. Na afloop krijg ik te horen dat er ergens in april colleges zijn over international business met de focus op cross-cultural. Dat lijkt me op zich wel interessant, ook omdat ik nog wel eens in dit werkveld kon gaan belanden. Voor de Aziaten zal mijn aanwezigheid mogelijk ook leerzam zijn. Denk dus dat ik daar eens een kijkje ga nemen.
Zaterdag avond ben ik met Suresh, Kee en Eilin (collega's) wezen eten bij een tentje waar we de rest van de avond hebben gezeten. Zoals wel vaker waren er weer verscheidene spookverhalen. Ze weten niet of ze er in moeten geloven maar als ik vraag of ze zin hebben om een keer naar zo'n haunted place te gaan, haakt iedereen af. Zo zou er in Genting Highlands een hotel zijn waar een hele verdieping leegstaat omdat het er spookt. Waarschuwingen aan de deuren voor de geest, zodat hij de rest van het het hotel met rust laat. Ze hebben zelf nog nooit iets gezien maar wel allemaal iets vreemds meegemaakt. Misschien moet ik alle verhalen eens gaan verzamelen en later een keer apart posten.
Goed, als ik naar Genting ga dan laat ik het wel weten van te voren. Mochten jullie niks meer van me horen, kom gerust een keer langs...denk wel dat er een kamer vrij is om te blijven logeren...

Zondag heeft Suresh me meegenomen naar Seremban en Port Dickson. In Seremban hebben we een Chinese Boedhistentempel bezocht. Een soort efteling atractie met een mooi uitzicht over Seremban. Van Port Dickson heb ik helaas niet veel van de omgeving gezien want het was al donker. Of het water nou echt zo smerig is als iedereen zegt weet ik dus niet en hoewel dit de eerste keer is dat ik de ‘Straits of Malacca' heb bezocht, heb ik er helaas niet veel van kunnen zien.

Andere plannen:
Zaterdag had Kee het er over om met wat collega's naar Taman Negara te gaan (nationaal park). Dat is in een lang weekend te doen (als ik eruit kom met mijn dagen) en ze kan korting krijgen als we met minimaal 4 personen gaan. Inclusief accomodatie, vervoer, eten en activiteiten liggen de kosten rond de tachtig euro, dus dat valt mee.

Ook wilde ik een weekend naar Genting maar sinds dat op slechts een uur (of twee) rijden ligt, ga ik daar wel een keer een dag heen als ik me verveel. Daarnaast begreep ik dat een kamer huren niet eens nodig is. Mocht je willen overnachten, dan ga je gewoon ergens in een stoel of op een bank slapen. Doen de locals ook. Geen ziel die het in zn kop haalt om je weg te sturen....in tegenstelling tot sommige hotelkamers...

Donderdag willen een aantal collega's naar de fireflies ergens ten zuiden van K.L. We zijn die dag vrij ivm de verjaardag van Mohammed. Vrijdag helaas weer werken dus we zullen wel niet gaan barbecuen en overnachten, zoals iemand voorstelde.

Ook gaan we nog weer een keer naar Seremban met wat collega's. We gaan dan 's ochtends zwemmen bij een waterval en 's middgas struisvogel rijden. Zal wel een filmpje (laten) maken haha. Het einde van de dag gaan we dan misschien barbecuen op het strand in Port Dickson.

Voor de Formule-1 heb ik nog steeds geen companion gevonden helaas. Ik ga dus waarschijnlijk alleen. Als er 1 interessant parcours is en tevens betaalbaar dan is het hier wel. Moet alleen nog even last-minute een ticket regelen...ach ga denk ik voor de goedkope overdekte hill-stand (C2, voor de mensen die het willen weten). Zie dan wel geen finishline maar wel veel van de baan en er hangen grote tv-schermen. Bovendien is dat deel overdekt dus blijft mn camera droog als het regent. Het is en blijft een hill-stand dus de natte voeten neem ik maar op de koop toe. Zou namelijk een wonder zijn als het de hele race droog blijft.

-Nederlanders-
Ook geheel onverwacht kreeg ik van de week een hyves uitnodiging van ene Marleen. Jenny, mijn voorganger bij Mayflower, had me al eens over haar verteld. Marleen komt namelijk ook uit Kampen. Wist ik veel dat ze in Kuala Lumpur woont. Ze werkt voor OAD en heeft hiervoor in Griekenland, Turkije en op de Canarische eilanden gezeten. Ze heeft hier een Iranier ontmoet met wie ze nu een relatie heeft. De grap is dat zij Esther, Linda en Wibbo dus kent (Linda waarom heb je niks laten weten...aldus Marleen, haha) maar ook mensen als Marloes (nichtje Wijnand), Bart v. Ophem, Jeroen Stoel en Edwin en Sarah. Morgen ga ik met haar en Sebastiaan uit het werk eten. Dus dat is wel lachen, Kampenaren onder elkaar. Sebastiaan is een andere student van de NHTV. Marleen kende hem al en ik had al contact met hem gezocht via de webmail van school. Wie weet zie ik ze nog wel vaker, ik blijk in ieder geval niet de enige Nederlander (/Kampenaar) te zijn.

Voor nieuwe foto's van Sermban en Port Klang kijk dan op: http://picasaweb.google.co.uk/patrickvandewetering/SerembanPortDickson

Voor een overzicht van alle foto's kijk op: http://picasaweb.google.co.uk/patrickvandewetering

Groeten en blijf posten! Het duurt nog even voordat ik thuis internet heb dus na 11.00 (Nederlandse tijd) ben ik helaas niet meer op msn te vinden. De enige die ik van de week zo'n beetje gesproken heb is Set...die in zowel Nederlandse als Maleise tijd vroeg in de ochtend zat te pokeren haha. Spreek jullie!